Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

One of “those” days...






Ξύπνησε πάλι κι αναρωτιόταν γιατί
Μεσημέρι
Πάλι έχασε τη μισή μέρα
Το κινητό πλάι της εξακολουθεί να χτυπάει
Την ψάχνουν και το σιχαίνεται – ή όχι;
Γυρίζει πλευρό
Αγκαλιάζει το μαξιλάρι – κρύο
Τα μάτια του στα μάτια της – κρύο
"Έχω πάρα πολλές δουλειές, πάρα πολλές δουλειές, ε και;"
Το πάπλωμα την προστατεύει απ’ όλους και όλα
Εεε όχι κι όλα ! οι σκέψεις της σκουλήκι  και πώς να το αποφύγει;
Πώς αδειάζει το μυαλό; Καμιά συνταγή;
Δυο φορές μέσα απ’ το ίδιο όνειρο δεν περνάμε
Γίναμε οι ήρωες ενός άπιαστου, ακατέργαστου ονείρου
Χειμερία νάρκη
Τι συναρπαστικό το μέλλον!
Αισιόδοξος τρόμος
Μια φυσαλίδα νερού – πού πάει πάλι κι αυτή;
Κρύβει τα μάτια της να μη την προδώσουν – σε ποιον;
Οικείο το σκοτάδι της κάμαρας
"Πότε θα πάψω να σκοτώνω τους νεκρούς;"
"Θέλω να ταϊσω πεταλούδες χρυσόσκονη"
Ο Χάρης ήθελε να γίνει δρακοντοκτόνος μα δεν μπόρεσε
Έτσι έγινε ποιητής
Νανουρίζει το μαξιλάρι της
"Τελικά, ίσως ένας βενετσιάνικος καθρέφτης πολύ θα ταίριαζε εκεί απέναντι - ή όχι;"
Πόση τέρψη μπορούν να δώσουν τα ασήμαντα;
Ηλιοτρόπια παντού
Πεθαίνει κανείς από πολλή αγάπη;
"Σ’ αγαπώ γιατί τα μάτια σου με σκοτώνουν"
Vae Victis!


Fedra V 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου